W procesie budowy instalacji podziemnych, w zależności od warunków gruntowych, przestrzennych i wymagań projektu, stosuje się różne technologie. Obejmuje to zarówno metody wykopowe, jak i nowoczesne rozwiązania bezwykopowe, takie jak wiertnice grawitacyjne, krety, wiertnice ślimakowe, wiertnice horyzontalne (HDD) czy przeciski hydrauliczne sterowalne. Każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania, a dobór odpowiedniej technologii ma kluczowe znaczenie dla efektywności i kosztów realizacji. Poniżej porównujemy te technologie, wskazując na ich mocne strony oraz zalety w kontekście budowy instalacji podziemnych.
1. Technologia wykopowa
Opis: Tradycyjna metoda budowy instalacji, polegająca na wykopaniu rowu, w którym układana jest instalacja. Zwykle stosowana w mniej zurbanizowanych obszarach, gdzie dostęp do terenu nie jest ograniczony.
Zastosowanie: Wykopy są powszechnie wykorzystywane w projektach budowy kanalizacji, wodociągów, gazociągów w mniej zabudowanych obszarach.
Zalety: Niska cena, brak konieczności skomplikowanych technologii.
Wady: Wysokie koszty związane z zagospodarowaniem terenu, duża ingerencja w infrastrukturę, czasochłonność.
2. Krety
Opis: Krety to maszyny służące do wykonywania niewielkich przewiertów podziemnych, głównie stosowane w instalacjach o małej średnicy.
Zastosowanie: Głównie do budowy przewodów wodociągowych, kanalizacyjnych lub gazowych w miejscach, gdzie przestrzeń robocza jest ograniczona, np. pod chodnikami, ulicami.
Zalety: Bezwykopowa technologia, szybka realizacja, mała ingerencja w otoczenie.
Wady: Ograniczona długość przewiertów, mała średnica rur, problemy w trudnych gruntach.
3. Przeciski hydrauliczne sterowalne i niesterowalne
STEROWALNE;
Opis: Metoda bezwykopowa polegająca na użyciu ciśnienia hydraulicznego do wprowadzania przewodów w grunt. Wykorzystuje się w niej maszynę, która „przeciska” rurę przez grunt, co pozwala na uniknięcie dużych wykopów.
Zastosowanie: Stosowane do instalacji w gęsto zabudowanych terenach miejskich, zwłaszcza pod ulicami i torowiskami.
Zalety: Szybka i efektywna metoda przy małej ingerencji w istniejącą infrastrukturę.
Wady: Trudności w precyzyjnym sterowaniu kierunkiem, mała długość przewiertów, potrzeba
odpowiednich warunków gruntowych.
NIESTEROWALNE;
Opis: Podobne do sterowalnych, ale nie oferują precyzyjnego sterowania kierunkiem przewiertu. Ciśnienie hydrauliczne wprowadza rurę przez grunt, jednak brak systemu sterującego sprawia, że kierunek przewiertu jest bardziej losowy.
Zastosowanie: Stosowane głównie w mniej wymagających projektach, takich jak przewody w gruntach jednorodnych, gdzie precyzyjność nie jest kluczowa.
Zalety: Niskie koszty, szybka realizacja, brak wykopów, prosta technologia.
Wady: Ograniczona precyzja, trudności w pokonywaniu twardych przeszkód, mała długość przewiertu.
4. Wiertnice ślimakowe
Opis: Wiertnice te wykorzystują system ślimaka do wykonywania przewiertów horyzontalnych w gruncie. Stosowane głównie do średniej wielkości przewiertów.
Zastosowanie: Budowa instalacji kanalizacyjnych, w tym grawitacyjnych, w miejscach niezabudowanych lub przy ograniczonej przestrzeni do wykonania komory startowej.
Zalety: Duża skuteczność w pokonywaniu przeszkód, precyzyjność.
Wady: Wymagają dużych komór startowych, ograniczona średnica rur, mały zakres długości przewiertów, konieczność demontażu istniejącej infrastruktury w gęstych zabudowach.
5. Wiertnice horyzontalne (HDD)
Opis: Jedna z najbardziej zaawansowanych technologii bezwykopowych, pozwalająca na wykonanie przewiertów na dużą długość i w trudnych warunkach.
Zastosowanie: Budowa instalacji pod dużymi drogami, torowiskami, pod rzekami oraz w obszarach o dużej gęstości zabudowy.
Zalety: Wysoka precyzja, możliwość realizacji długich przewiertów, wykonanie instalacji pod przeszkodami, takim jak rzeki czy drogi.
Wady: Wymaga dużej przestrzeni roboczej, trudności w pokonywaniu twardych przeszkód, ograniczenia w precyzyjnym sterowaniu w trudnych gruntach.
6. Wiertnica grawitacyjna
Opis: Nowatorska technologia opracowana do realizacji instalacji kanalizacyjnych o precyzyjnym spadku grawitacyjnym. Technologia ta umożliwia wykonanie przewiertów bezwykopowo, z zachowaniem wymaganej precyzji.
Zastosowanie: Idealna do budowy nowych kanałów kanalizacyjnych między istniejącymi studniami kanalizacyjnymi DN 1200, w gęsto zabudowanych terenach miejskich.
Zalety: Precyzyjna realizacja instalacji z wymaganym spadkiem, brak ingerencji w istniejącą infrastrukturę, możliwość pracy w trudnych gruntach i przy twardych przeszkodach, brak wykopów.
Wady: Niewielka dostępność technologii, specjalistyczne wymagania sprzętowe.
Podsumowanie
Każda z technologii budowy instalacji podziemnych ma swoje miejsce w zależności od specyfiki projektu. Technologie wykopowe, mimo że tańsze, wiążą się z dużą ingerencją w teren i czasochłonnością. Technologie bezwykopowe, takie jak wiertnice ślimakowe, HDD, czy wiertnice grawitacyjne, oferują mniejsze zakłócenia w otoczeniu i precyzyjniejsze wykonanie, ale wymagają większych inwestycji technologicznych. Wiertnica grawitacyjna, dzięki swojej innowacyjności, łączy zalety obu światów: bezwykopową metodę z dużą precyzją wymagającą spadków, co czyni ją rozwiązaniem idealnym w trudnych, zurbanizowanych warunkach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz